Βόρτεξ.

Ο Αύγουστος σκόνταψε στο στόμα σου.

Στον ουρανό το μπλε κοντεύει να ξεκολλήσει και να πέσει. (Μια ακρούλα του που έχει λίγο γκρεμιστεί αποκαλύπτει από πίσω ένα σύννεφο που παραλίγο να ήταν ροζ.)

Περνάει ένα αεροπλάνο στο οποίο επιβίβασες όλες τις φορές που θα μου χαμογελούσες -και για να μη δω την πτώση του, κατεβάζω το βλέμμα, στην αποθήκη, στο υπόγειο, δίπλα στο σκουριασμένο μου ποδηλατάκι.

Το αεροπλάνο πέφτει πάνω στον Σεπτέμβριο και τον διαλύει.

Οι δυο λευκές γραμμές καπνού που άφησε πίσω του γίνονται χαραμάδες (απ' όπου ο ήλιος ρουφάει πίσω όλο το ώς τώρα φως του, όλες τις ανατολές του).

ΥΓ1
Η απορία που είχα για τα υπόγεια λύνεται ωστόσο. (Η υγρασία τους προέρχεται από τα βρεγμένα βλέμματα που κατεβάζουν εκεί οι άνθρωποι όταν δεν σκοπεύουν να τα βάλουν ξανά στην πρίζα, μην τυχόν και προκληθεί πάλι βραχυκύκλωμα.)

ΥΓ2
Ο. Χρόνος. Κυλάει. Αργά. Πολύ. Πολύ. Αργά. Τόσο. Αργά. Που. Σε. Κάθε. Δευτερόλεπτο. Μπαίνει. Και. Από. Μία. Τελεία. Αφόρητα. Τέλεια. Αφόρητα.

ΥΓ3
Θέλω να κυλιστώ στον κήπο τού καλοκαιρινού σου πουκάμισου. Θέλω να φιλήσω το στόμα σου, τα μάτια σου, τα δάχτυλά σου, τον ήχο του γέλιου σου, τις ανίατες λέξεις σου. Θέλω να φιλήσω τον περασμένο σου Μάρτιο, τη φωτογραφία που ήσουν μικρός, τη μισοτελειωμένη ανυπομονησία σου. Θέλω να φιλήσω το αγαπημένο σου φαγητό, να πάρω αγκαλιά όλα σου τα σαββατοκύριακα -να τα κοιμήσω πάνω μου. Θέλω την επιθυμία σου. Να φιλήσω το ρήμα "θέλω". Να παρηγορηθεί το "σε". Θέλω να μικρύνουμε μαζί. Να σπρώξουμε δεκαπέντε χρόνια από πάνω μας στον γκρεμό. Να αγκαλιαστούμε σαν να γνωριζόμαστε από παιδιά. Θέλω να φιλήσω τα γενέθλιά σου. Tο καταλαβαίνεις;

ΥΓ4
Για να ανέβει το βλέμμα μου, απαιτείται οντισιόν.

ΥΓ5
Και είμαι εντελώς απροετοίμαστη να μην πάρω τον ρόλο.

Κρατάω την αναπνοή μου από το χέρι σου. Στο βάθος παίζουν κάτι τίτλοι, όμως είναι αρκετά μακριά για να διακρίνω αν είναι τίτλοι αρχής ή τίτλοι τέλους. (Ας πατήσει κάποιος το φαστ φόργουορντ για τα συναισθήματα γιατί το δικό μου κοντρόλ έχει χαλάσει, σκέφτομαι.) Την ίδια στιγμή, κάποιος βιάζεται να χειροκροτήσει, σε λάθος στιγμή. Η φωνή στην αρχή ωστόσο, ήταν σαφής: "Απόψε απαγορεύεται το χειροκρότημα. Παρακαλούμε ενεργοποιήστε τα κινητά σας λόγια και χρησιμοποιήστε τα καθ'όλη τη διάρκεια της παράστασης." Ίσως κάποιος να θέλει να φιλήσει τη φωνή σας.

Ή τους υπότιτλους της σιωπής σας.




...

Κόκονατ οϊλ.

Έγινε διάρρηξη χτες βράδυ.

ΥΓ1
Παραβίασες κάθε μου φιλί με μια πευκοβελόνα, κεντώντας πάνω μου τον χάρτη τής Τήνου.

ΥΓ2
Ο ήλιος λούστηκε τη θάλασσα και ξαναβγήκε με μακροβούτι πίσω από το βουνό.

ΥΓ3
Ένας τυφώνας από κοχύλια ξεχτένισε τα μαλλιά μου: βγάζω κοχύλια από παντού, πίσω από τα αυτιά μου, κάτω από το μαγιώ μου, κάτω από τις λέξεις καρπούζι, καρύδα, μπλοκάκι, αϊφον, χρεωκοπία, σύκο...

ΥΓ4
Η βιταμίνη σε, που μοιάζει με σε, ξεφυτρώνει από τα ροδάκινα και τρυπώνει στα χείλια μου, ενώ οι ήχοι τής σεζάρια σκαρφαλώνουν ξυπόλυτοι πάνω στο φορεμά μου, βάζοντάς το να χορεύει αγκαλιά με το σώμα σου, το πανταχού απόν.

ΥΓ5
Αιγαίο μου, κρεμασμένο με μανταλάκια πάνω από το κεφάλι μου, που σε λίγο θα επιστραφείς γύρω από όλα τα νησιά σου... Ηλιοκαμένες άνδρο και τήνο μου, που σύντομα θα δραπετεύσετε από το μπουκαλάκι με το κόκοντα οϊλ και θα σταλείτε σαν καρτ ποστάλ στους χειμώνες που μας χωρίζουν... Αφήστε με να πιω το τώρα και το πέρσι σας μονορούφι, κι εκείνο το εκκλησάκι στα δεξιά, δίπλα στο δέντρο, που στον κορμό του κάποιος έχει χαράξει μια καρδιά.


Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.
Βάλτε σε λειτουργία την άμμο και αφήστε την στην πρίζα όσο πιο πολύ μπορείτε :-)



...


<3


...