You press buttons.

...

You press buttons,

everywhere buttons.

Instead of a loud

what the fuck is this?

and then an is this shit love?

you say order some pizza maybe?

Bacon? Onions?

You follow the first random girl home -

some Maria something or some George.

You press -or not press- buttons

to declare I like it,

bullshit,

I am attending.

Instead of telling her

to keep the baby,

you follow the glorious museum of modern art

- I know my art shit,

I know the painter of Guernica.

No museum will come to your bed at night

and kiss you in the back of your neck

-You don't care, 

you eat

you pray

you die

you press buttons.

....

Τοκετός.

...

Έσπασαν τα νερά του ποιήματος

και ξεπρόβαλλες με το κεφάλι

Είσαι αυτό που βγαίνει

όταν το ποιήμα ανοίγει τα πόδια του

Είσαι κυρίως τα κόμματα 

Είναι εξαιτίας σου 
που στα ποιήματα βάζουμε κόμματα

να τεμαχίζονται 

στο χειρότερο 

σημείο

Εκτός αν νόημα είναι να λείπεις

Έσπασαν τα νερά του χωρισμού

Και πρόβαλε το ίσως με το κεφάλι

Μια αγάπη-μωρό

Που θα το βαφτίσουμε 

όπως θα μας προτείνει η μητέρα σου

ένα απόγευμα

-->

Morning kiss.

Your unburied kisses

out and about

like the brother 

of Antigone

You can't find 

something 

you never lost.