Κόκονατ οϊλ.

Έγινε διάρρηξη χτες βράδυ.

ΥΓ1
Παραβίασες κάθε μου φιλί με μια πευκοβελόνα, κεντώντας πάνω μου τον χάρτη τής Τήνου.

ΥΓ2
Ο ήλιος λούστηκε τη θάλασσα και ξαναβγήκε με μακροβούτι πίσω από το βουνό.

ΥΓ3
Ένας τυφώνας από κοχύλια ξεχτένισε τα μαλλιά μου: βγάζω κοχύλια από παντού, πίσω από τα αυτιά μου, κάτω από το μαγιώ μου, κάτω από τις λέξεις καρπούζι, καρύδα, μπλοκάκι, αϊφον, χρεωκοπία, σύκο...

ΥΓ4
Η βιταμίνη σε, που μοιάζει με σε, ξεφυτρώνει από τα ροδάκινα και τρυπώνει στα χείλια μου, ενώ οι ήχοι τής σεζάρια σκαρφαλώνουν ξυπόλυτοι πάνω στο φορεμά μου, βάζοντάς το να χορεύει αγκαλιά με το σώμα σου, το πανταχού απόν.

ΥΓ5
Αιγαίο μου, κρεμασμένο με μανταλάκια πάνω από το κεφάλι μου, που σε λίγο θα επιστραφείς γύρω από όλα τα νησιά σου... Ηλιοκαμένες άνδρο και τήνο μου, που σύντομα θα δραπετεύσετε από το μπουκαλάκι με το κόκοντα οϊλ και θα σταλείτε σαν καρτ ποστάλ στους χειμώνες που μας χωρίζουν... Αφήστε με να πιω το τώρα και το πέρσι σας μονορούφι, κι εκείνο το εκκλησάκι στα δεξιά, δίπλα στο δέντρο, που στον κορμό του κάποιος έχει χαράξει μια καρδιά.


Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.
Βάλτε σε λειτουργία την άμμο και αφήστε την στην πρίζα όσο πιο πολύ μπορείτε :-)



...


<3


...