Not now.

...

When everything else fails

Your eyes are still working overtime
Like two waterproof fires
To justify the fact that I already arrived at my now,
where you will one day arrive too,
even though your now at this moment is probably
at your house or on the bus or at work
or at the supermarket or down the road, or; 

and my now is this fragile root of

what is probably some red little flower.

You unhung all the windows off the walls

and in their place
you nailed a collection of basements.
The light that used to generously come in
changed its color into a thick hue that scratches;
a color in the shape of a nail,
I have no idea what this color is called -
maybe contempt.
In the edge of my eyelashes
two playful spiders webbed their home
Some sort of compensation I suppose.

...

Μεσόγειο.

...

Αγαπημένη μου ενιαία θάλασσα,

πόσο ίδια είσαι παντού
Αλλού θεόρατα ανοιχτή
αλλού κομμένη ως το γόνατο -
μα πάντα μία,
ομοούσια,
μια εννιαία μπλε ή κόκκινη κηλίδα

Ούτε θα σου το συγχωρήσουμε κάποτε
Αλλά ούτε και θα σταματήσουμε να βουτάμε - 
κι ας το 'δαμε με τα μάτια μας πια
ότι δεν βρίσκεται εμβόλιο για το νερό κι αλάτι
Κι ας το 'δαμε με τα χέρια μας πια
ότι μετά το μακροβούτι, στην επιστροφή προς τα πάνω -
(αν προς τα πάνω τέλος πάντων είναι η επιστροφή)
η επιφάνεια είναι πάντα μαρμάρινη

...