Πτώση

... 

Στη θέση του τελευταίου σου ποτηριού
Έτρεξε λίγο κόκκινο
Σαν να σκίστηκε το τραπεζάκι στο σημείο εκείνο που.

Σαν ο λεκές που άφησε το ποτήρι
να μην σημαίνει ήπιαμε
αλλά φύγαμε.

Από τη μέρα που γεννήθηκες ούτε ένα τηλέφωνο δεν πήρες.
(Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο ένας Πέτρος αλλά δεν ήσουν εσύ
Κι ούτε όταν με πήρε μια κάποια Μαρία ήσουν εσύ)
Γιατί εσύ δεν παίρνεις ποτέ χωρίς λόγο
Αλλά ούτε δίνεις με λόγο -να το πούμε αυτό.

Γιατί εσύ ήσουν πάντα πιο πολύ αυτό που δεν ήσουν
Και μαζί σου το ίδιο κι εγώ
Όχι επειδή φεύγοντας έφερες αναχώρηση
Αλλά επειδή υποπτέυομαι πως.

(Όταν ήρθες 
υπολείπονταν ακόμη πολλές μέρες για να έρθεις.
Μερικές φορές 
πρώτα φεύγεις από κάπου
Και μετά πας.)

Κάθε μέρα σκοντάφτω
στο μαύρο κουτί του ατυχήματός μας
που επιβεβαιώνει πώς 

πέφτουμε

συνέχεια 

έξω.

...