Παραλίγο.

...

Τριανατέξι μήνες πεταμένοι σαν τσαλακωμένο χαρτί 

μήνες παραλίγο χρόνια 

“παραλίγο τραγωδία" είπαν τα κανάλια 

παραλίγο η γάτα στις ρόδες 

η αστραπή στο δέντρο 

το χάλίκι στο στόμα του παιδιού 

τα δάχτυλά μου στα δόντια των λύκων 

-είναι λένε πάντα πιο σκοτεινά λίγο πριν την αυγή 

κι είν' ωραία στα βουνά τα βράδια 

είναι θάλασσες παραλίγο τα βουνά 

είναι ξημέρωμα παραλίγο τα μεσάνυχτα 

κρατάει για πάντα παραλίγο ο έρω.-

Μήπως αυτό είναι παραλίγο,

μια πικρή γεύση παραλίγο γλυκιά,

ένα κόμμα που μπαίνει,

ένα νεράτζι ακόμη στο κλαδί,

ένα λείο τίποτα,

ένα ράμμα

ένα σκοινάκι

Παραλίγο. 

Το σκοινάκι που κρέμεται
το άπλυτο του θανάτου.

...

A jar of candy

...


There was always a jar of candy
at my grandmother's home
placed on top of the fridge.
I was curious, I was hungry (I was young)
And I used to camp on top of the fridge -
Put my little tent up there and my sleeping bag -
Do my homework, comb my hair,
Everything there, on top of the fridge,
so that I could shove my hand in the jar
twenty four seven
and feel rewarded for no reason -
(The jar was never emptied or even half full,
I guess my grandmother silently refilled it at night, while I was sleeping right next to it.
I called this love.)

The Monday I was forced not to use
the word grandmother any longer
I knew the jar would eventually start to empty
But it never did
And it was then that I realized that
the number of candies in a jar
has nothing to do with age
or any other limited number of years
The number of candies is not a number
There is no measure
There is no fate

Just candy -

We are the ones to choose how much life
we steal and eat

...

Robot.

...

When your upper lip
is taking some time off,
away from my neck
-when for example I am in the elevator
and you are in Africa-
I want to call the manufacturer
and file for a complaint
-the general idea being
"please, make me a robot".
Dear factory,
I am done with blood and ice creams.
Skip the kissing manuals.
Make me unaware.
Remove any previous technology;
no skin, no spine, no vitamins,
no trips to the ocean, no visits to museums
or memories not yet produced.
And please; no batteries included either.
...

Coriander has always tasted like metal anyway.
...

Us, elephants.

...

It's not easy to be an elephant -

Us elephants 

(when we feel we're about to die)

we just go to the next room 

to die alone

We don't want to put any more pressure on the other elephants

burdening them with the news

that an end is not endless.

But the worst part is not the end itself, 

but coming closer to the conclusion 

that for some others we are of more use when dead;

some people sell ashtrays 

in their corner shops down the street

- ashtrays, key chains, or even little elephant shaped statues 

- all made of ivory

for only 9,99 euro a piece.

They say, about us elephants, that our skin is thick

But if you undress us and throw our grey shirt on the floor 

(or maybe drill a hole on our back 

and then tenderly empty all of our content with the help of a little spoon)

all this convenient thickness left lying on the floor 

is not an elephant anymore. 

Us elephants pass our whole lives

trying to prove to others 

that we are actually more useful

when alive.

... 

Πληρότητα;

...

Κάτι συνέχεια μου λείπει
Τον βασάνιζε αυτή η φράση
Όχι η φράση, το βαθύ αυτό αίσθημα
η αρτιμέλεια αυτής της αναπηρίας - ή, καλύτερα, το καιρικό της φαινόμενο
Κάτι συνέχεια μου λείπει
Σαν να έχω δύο
αλλά εμένα πάντα να μου λείπει ένα
Σαν να έχω δύο
αλλά να θέλω να φυτρώσει ένα τρίτο
Περνούν 
τα χρόνια
Κάτι συνέχεια μου περισσεύει, λέει
Τον βασανίζει να έχει παραπάνω -
Σημαίνει δεν μοιράστηκε ακόμη αρκετά
Και πως ο χρόνος για να δίνει λιγοστεύει
Κάτι συνέχεια μου περισσεύει -
Γιατί μου λείπαν όλα -
και το γιόρτασα

...


...