ΥΓ1
Γίνεται, αλήθεια.
ΥΓ2
Δεν ξέρω πώς.
ΥΓ3
Όλη μέρα βουτάω στα βαθιά.
(Τι βαθιά που είναι.)
ΥΓ4
Κι όμως βγαίνω στη στεριά στυγνή.
ΥΓ5
Ευτυχώς που δεν είμαι από ζάχαρη σκέφτομαι.
ΥΓ6
Ξέρεις.
ΥΓ7
Όχι τόσο γιατί θα έλιωνα, τι με νοιάζω εγώ, για τον διαβήτη σου το λέω -θα απαγορευόταν να με φιλήσεις.
ΥΓ8
Μόνο θα με κύκλωνες.
(Κάτι είναι κι αυτό.)
ΥΓ9
Εύχομαι να έχεις διαβήτη -δεν τον λέω με κακία.
Υ10
Με έλεγες ζάχαρη καμμιά φορά -και είναι η μόνη δικαιολογία γιατί δεν με φιλάς, πια, σαν κάποιος να σου έχει κόψει τα χείλη γύρω-γύρω με το ψαλιδάκι, ούτε μιλάς, ούτε ακουμπάς το μέτωπό μου να δεις αν έχω πυρετό.
ΥΓ11
Που σίγουρα έχω. Με κόλλησες.
ΥΓ12
Σε σκέφτηκα εκείνη τη μέρα που είχες πυρετό πριν δυο χρόνια, ή τέσσερα, ή οχτώ, που να θυμάμαι τώρα, και σου 'βαζα κομπρέσα και μετά δεύτερη κομπρέσα.
ΥΓ13
Σε σκέφτηκα πριν χρόνια και με κόλλησες τώρα.
ΥΓ14
Μια σκέψη αρκεί για να αρρωστήσεις, αν επιμένει να βουτάει, να βουτάει, να βουτάει και να βγαίνει πάντα στεγνή.
ΥΓ15
Τι νόημα έχει να μένει στεγνή, μια σκέψη τόσο αόρατη.
...
20 Μαρ 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου