Ο μισός βέσπα.

Πεζογραφία καθόλου πεζή (αλλά προφανώς εποχούμενη), από την Κατερίνα Έσσλιν και τις εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ


Δεκαεννιά “μυθιστορήματα του ενός λεπτού” που κάθονται χαλαρά σε ένα παγκάκι, άλλοτε κλαίγοντας γοερά κι άλλοτε χαζεύοντας τις πάπιες.

Κυνικά μα ταυτόχρονα τρυφερά, άλλα πιο βαριά κι άλλα μόλις λίγων γραμμαρίων, κάποια ελλειπτικά, άλλα υπαινικτικά, και κάποια τάχα προφανή, τα μυθιστορήματα του ενός λεπτού σε χαστουκίζουν ευγενικά, καθώς σε βάζουν στο νόημα το πολύ σε ένα λεπτό (χωρίς περιττές παρακάμψεις), μιλώντας για απλά καθημερινά πράγματα, όπως: νυφικά που αλλάζουν χρώμα, ψάρια που φυτρώνουν στα δέντρα, κένταυρους ράτσας πιάτζιο.

Ένα βιβλίο ρομαντικό (αν το διαβάσεις Πέμπτη απόγευμα), χυδαίο (αν το διαβάσεις Κυριακή πρωί), ταυτόχρονα γλυκό και πικρό, όπου αλήθεια και σουρεαλισμός κρύβονται χεράκι-χεράκι πίσω από τους θάμνους. Ένα βιβλίο γεμάτο άπλετο φως τελικά. (Καλά, δε συνουσιάστηκε και με τον ήλιο αυτοπροσώπως, αλλά όπου δει σκοτάδι επιλέγει να το βλέπει ανάλαφρο σαν να πατάει στις μύτες.)


Και παρακαλώ λϊγα λόγια για τη συγγραφέα!
Η Κατερίνα Έσσλιν προφανώς γεννήθηκε, αλλά δυστυχώς τη λάθος χρονιά: γεγονός που της δημιουργεί το πρόβλημα να είναι παραπάνω από 20 χρονών (στα χαρτιά). Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο. Στον ύπνο της, βλέπει συχνά ότι είναι ελέφαντας. Αλλά δυσκολεύεται να το αποδείξει.


Εκδόσεις: ΑΠΟΠΕΙΡΑ
Illustration εξωφύλλου: www.christinachristoforou.com

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ

ΥΓ
Μέχρι στιγμής, από επώνυμους το έχει διαβάσει μόνο ο Michael Jackson και η κριτική του ήταν: "Bad". (A! Η κριτική της Guardian μόλις έφτασε μας ενημερώνουν: "inventive storytelling, at times laugh-out-silently funny, profound, sarcastic and definitely heart clenching." Την κριτική τού New Yorker, αν θέλετε σας την στέλνουμε με αντικαταβολή. Ευχαριστούμε, δεν κάνει τίποτε. Εκτός αν το αγοράσετε.)

Κλείσιμο ματιού.


Link to Like:

http://www.facebook.com/pages/%CE%9F-%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%8C%CF%82-%CE%B2%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%B1/214120651960444


INTERVIEWS, PRESS, BLOGS:


ελculture
http://www.elculture.gr/elcblog/article/misos-vespa-esslin-123582

stylista.gr

http://www.stylista.gr/what-who-where/dont-lose/6587~O-misos-bespa~article


athens voice

http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/356/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%BF

protagon
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.vivlia&id=10361

σκαϊ
http://www.skai.gr/news/culture/article/182841/


ντουέντε magazine
http://duendemagazine.gr/issue/10/article/150/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1+%CE%88%CF%83%CF%83%CE%BB%CE%B9%CE%BD+-+%CE%9F+%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%8C%CF%82+%CE%B2%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%B1.html

metropolis, "click to read", σελίδα 11

http://issuu.com/metropolisnews/docs/metropolis_290711


akamas

http://akamas.wordpress.com/2011/08/03/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%BE%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%BB%CE%B9%CE%BD/


artmag
http://www.artmag.gr/art-articles/arthistory-of-a-piece/3304-katerina-esslin-story





...

Τακ.

Η ανάσα μου γέμισε γωνίες.

(Έβγαλες και ακούμπησες το μυαλό σου στην άκρη των χειλιών μου, κι ακόμη να περάσεις να το πάρεις. Κατρακυλάει.)

Έσκαψες με τα χέρια σου το στόμα μου και μέσα βρήκες λέξεις διακοσμημένες με φωτογραφίες σου. Δίπλα, λίγα ταπεινωμένα φωνήεντα, γονατιστά, τιμωρημένα: άηχα. (Πιο κει ένα κόκκινο μαρκαδοράκι που λίγο λίγο θα διαγράφει το όνομά μου, ανάμεσα από το δικό σου.)

Η δική σου ανάσα ωστόσο.

Με κάθε ευκαιρία, κουλουριάζεται στα πόδια μου, σαν γάτα.

(Αν σκύψω να τη χαϊδέψω, το κενό θα αδειάσει τα πάντα που δεν είσαι πάνω στα πάντα που είμαι.)


ΥΓ
Κάθε φορά που σε αφήνω στην άκρη του δρόμου, μου παίρνει πέντε χρόνια να περάσω στο απέναντι πεζοδρόμιο.


Ο χρόνος χρειάζεται οπωσδήποτε επισκευή.

(Ίσως σε γνωρίσω παλιότερα κάποτε.)



Γραμμένο ως συνέχεια στο κείμενο "τικ" (http://dimitris-giannelos.blogspot.com/2011/06/blog-post_20.html), που γράφτηκε ως συνέχεια στο κείμενο "φορείον ο πόθος" (http://esslin-esslin-eisai-edo.blogspot.com/2011/06/blog-post_18.html). Δεν είναι διάλογος. Δεν γνωρίζω καμμία λέξη που να μην είναι μονόλογος -που να μη στέκει μόνη.


...

Ο μισός βέσπα.

Πεζογραφία καθόλου πεζή (αλλά προφανώς εποχούμενη), από την Κατερίνα Έσσλιν και τις εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ


Δεκαεννιά “μυθιστορήματα του ενός λεπτού” που κάθονται χαλαρά σε ένα παγκάκι, άλλοτε κλαίγοντας γοερά κι άλλοτε χαζεύοντας τις πάπιες.

Κυνικά μα ταυτόχρονα τρυφερά, άλλα πιο βαριά κι άλλα μόλις λίγων γραμμαρίων, κάποια ελλειπτικά, άλλα υπαινικτικά, και κάποια τάχα προφανή, τα μυθιστορήματα του ενός λεπτού σε χαστουκίζουν ευγενικά, καθώς σε βάζουν στο νόημα το πολύ σε ένα λεπτό (χωρίς περιττές παρακάμψεις), μιλώντας για απλά καθημερινά πράγματα, όπως: νυφικά που αλλάζουν χρώμα, ψάρια που φυτρώνουν στα δέντρα, κένταυρους ράτσας πιάτζιο.

Ένα βιβλίο ρομαντικό (αν το διαβάσεις Πέμπτη απόγευμα), χυδαίο (αν το διαβάσεις Κυριακή πρωί), ταυτόχρονα γλυκό και πικρό, όπου αλήθεια και σουρεαλισμός κρύβονται χεράκι-χεράκι πίσω από τους θάμνους. Ένα βιβλίο γεμάτο άπλετο φως τελικά. (Καλά, δε συνουσιάστηκε και με τον ήλιο αυτοπροσώπως, αλλά όπου δει σκοτάδι επιλέγει να το βλέπει ανάλαφρο σαν να πατάει στις μύτες.)


Και παρακαλώ λϊγα λόγια για τη συγγραφέα!
Η Κατερίνα Έσσλιν προφανώς γεννήθηκε, αλλά δυστυχώς τη λάθος χρονιά: γεγονός που της δημιουργεί το πρόβλημα να είναι παραπάνω από 20 χρονών (στα χαρτιά). Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο. Στον ύπνο της, βλέπει συχνά ότι είναι ελέφαντας. Αλλά δυσκολεύεται να το αποδείξει.


Εκδόσεις: ΑΠΟΠΕΙΡΑ
Illustration εξωφύλλου: www.christinachristoforou.com

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ

ΥΓ
Μέχρι στιγμής, από επώνυμους το έχει διαβάσει μόνο ο Michael Jackson και η κριτική του ήταν: "Bad". (A! Η κριτική της Guardian μόλις έφτασε μας ενημερώνουν: "inventive storytelling, at times laugh-out-silently funny, profound, sarcastic and definitely heart clenching." Την κριτική τού New Yorker, αν θέλετε σας την στέλνουμε με αντικαταβολή. Ευχαριστούμε, δεν κάνει τίποτε. Εκτός αν το αγοράσετε.)

Κλείσιμο ματιού.


Link to Like:
http://www.facebook.com/pages/%CE%9F-%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%8C%CF%82-%CE%B2%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%B1/214120651960444



...

Φορείον ο πόθος.

...

Θεσπίζεις πάνω μου τα χέρια σου σαν σύνταγμα/ο νόμος επιβάλει να κλαίμε που και που αγκαλιασμένοι/εσύ αγκαλιά με ένα παλιό μου καθρεφτάκι/εγώ αγκαλιά με ένα ζακετάκι/ξηλωμένο κλωστούλα-κλωστούλα σαν τα κυριακάτικα όχι σου.

Κόβω κατά λάθος το δάχτυλό μου πάνω στην σιωπή σου/και κοιτάζω τη γρατζουνιά μου να επεκτείνεται/κι όπως "ανοίγει"/το δέρμα της παλάμης/ακριβώς πάνω στην γραμμή της ζωής/χύνονται στο πάτωμα δυο πυρκαγιές/που βιαστικά κατεδαφίζουν το χρώμα των ματιών σου.

Τοποθετείς την αγκαλιά σου στο συρτάρι του κομοδίνου μου/τη φωνή σου κάτω από το σκέπασμά μου.

Διπλώνεις τον ουρανό σαν εφημερίδα/και τον κρύβεις στο στήθος μου/που το ανοίγεις σαν τσάντα/στα δύο.

Μπαίνεις κάτω από τη φούστα μου/κι εκεί χτίζεις/για λίγο/το σπίτι σου.

(Ανεβάζεις στο πατάρι του το μέλλον μου.)

Βάζεις τα χέρια σου μέσα μου/και ακούς με τα δάχτυλα τις μικρές μου κραυγές.

Ανοίγεις τα σύνορα της επιδερμίδας μου/να μπει ελεύθερα η εφεδρική σου αγάπη.

Γίνεσαι πατέρας.

Της ανάσας μου.

Την ανασηκώνεις για λίγο σαν χαλί.

Κι από κάτω σπρώχνεις όλη τη σκόνη/που μόλις σήκωσε περνώντας βιαστικά/το ασθενοφόρο σου βλέμμα.


ΥΓ
Τηλεφωνείς για βόμβα κάθε εκατοστό τού κορμιού μου.


(Είμαι σαν την Μπλανς Ντιμπουά. Αλλά όπως θα την έγραφε ο Ναμπόκοφ.)