Χάπυ Νου Υγεία.

Καταρχήν "Κλείσιμο Ματιού."

(Για να αρχίσω και μια φορά από το τέλος.)

Αλλά βασικά "Άνοιγμα Μυαλού".

Και ξεκινάω (με ερώτηση):

Ποιος σκηνοθέτησε ερήμην μου τη σκηνή όπου πέντε τα ξημερώματα κρατάω εκείνο το (τέταρτο) "λεωνίδας" στο χέρι μου (και μετά οδηγημένη από μια ανεξήγητη ανώτερη και σίγουρα σκοτεινή δύναμη το βάζω στο στόμα μου και ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ να το γευτώ);

Μα λογικό -τάχα έκπληκτη δεσποινίς μου: 100 θερμίδες έκαστον.

Λογικό που ξύπνησες 95 κιλά βαρύτερη.

(Αν και εν προκειμένω τις θερμίδες θα έπρεπε να τις πω ψυχρίδες -τα καθάρισα και τα τέσσερα εν ψυχρώ.)

Έχω ένα βάρος πρώτη μέρα του χρόνου για να καταλήξω, και, υποπτευόμενη ότι δεν ευθύνονται οι πραλίνες γι'αυτό, θέλω να πάει απο'κεί που ήρθε.

(Αν δηλαδή ακούσατε ένα εκκωφαντικό ΑΑΑΑΑΑΑΑ πριν λίγο, εγώ σας το ψιθύρισα.)

Και "κυριολεκτώ".

(Ανεβαίνω στη ζυγαριά χτες το απόγευμα, με δείχνει 49, ανεβαίνω πριν λίγο, με δείχνει 144.)

Σε τι οφείλεται η τόσο αδικαιολόγητη εν τέλει απότομη αύξηση βάρους μου, πρώτη μέρα του μηδέν εννιά;

(Θα σας πω αμέσως.)

Στις ανθρώπινες αδυναμίες μου -που μου σερβιρήστηκαν από εμένα, την ίδια, μαζεμένες στο τέλος του μηδέν οχτώ -με στόχο να μασήσω και μετά να καταπιώ το χοντροκομμένο περασμένο έτος ΜΟΥ μονομιάς.

(Οξύμωρο, αλλά ναι: λέγονται αδυναμίες, αλλά είναι παχιές -και σε βαραίνουν.)

Η σαχλαμάρα στον εγκέφαλό μου, παράδειγμα -όσο να πεις πρέπει να ζυγίζει πολύ.

(Στο τέλους του έτους παρέλαυνε μπροστά μου σερβιρισμένη σε μπουφέ -σιγά μην αντιστεκόμουν.)

Ο εγωισμός επίσης. (Το στάνταρντ επιδόρπιο -ποιος λέει όχι στο επιδόρπιο;)

Δεν φταεί όμως κανείς: το κεφάλι μου φταίει (που μάλλον ήταν ήδη χοντρό).

Καταβρόχθισα άπαντα τα στραβά μου, λες και ήταν βολοβάν, (να τα εξαφανίσω μια χαψιά), και νόμιζα πως θα μου γλυτώσω προφανώς (αναμασώντας τις ίδιες μου τις αδυναμίες, προκειμένου να φτιάξω μια άμωμη ρεζολούσιον λιστ).

Έφαγα (για να μην τα βλέπω και κάπου να τα κρύψω), τον ναρκισσισμό μου, την εγωκεντρικότητά μου, την ανυπομονησία μου, την παράνοιά μου.

Έφαγα (ωμή) την καρδιά μου, έφαγα (αφού το τηγάνισα πρώτα αυτό) το μυαλό μου.

Μην κρυβόμαστε.

Έφαγα τον εαυτό μου. (Νομίζοντας πως θ' αρχίσω να τον χωνεύω.)

(Και ναι, εσύ εκεί στο βάθος που κούνησες το κεφάλι -καταλαβαίνοντας ότι πρώτο πρώτο έφαγα το χοντρό κεφάλι μου, και είπες "έφαγε πακέτο αυτή"-, μπορεί να μην έχεις καλό χιούμορ, αλλά το πέτυχες. Και όχι, όταν τελείωσα δεν έγλυψα τα δάχτυλά μου, τα είχα φάει κι αυτά...)

ΥΓ1
Προφανώς έφαγα τον εαυτό μου τουλάχιστον μιάμιση φορά, εξού και το υπερδιπλασιασμένο βάρος.

ΥΓ2
Δεν θέλω να πω ότι είναι κακό να είμαστε άνθρωποι με χοντρές αδυναμίες.

Όχι ρε.

Είναι εξαιρετικά χυδάιο να είσαι άνθρωπος και να μην κάνεις ανθρώπινα πράγματα.

(Λέω απλά να μην τα κρύβεις στο στομάχι σου.)

Λέω απλά ότι αν θέλετε να αρχίσετε να χωνεύετε τον εαυτό σας, τον εγωισμό σας ούτε να τον τρώτε, ούτε να τον καταπίνετε. (Να τον δουλεύετε υποθέτω; Γκαντ νόουζ.)

ΥΓ3
Αν επιμένεις να κρύβεις ανθρώπινα πράγματα στο στομάχι σου ανάτρεξε στη γουικιπίντια, (λήμμα καννιβαλισμός).

ΥΓ4
Μετά τα μυαλό μου, αν μπορούσα (στο πρωτοχρονιάτικο άφτερ άουρς κάλεσμά μου), θα έτρωγα και τις γκρι γόβες της Άννας που όταν τις έβγαλε ήταν γκρι ντόλτσε ε γκαμπάνα με μεταξωτή επένδυση άνιμαλ πριντ (ενώ όταν τις φόραγε ήταν απλά γκρι). Σε ρούχο, θα έτρωγα τη γραβάτα του Πέτρου. (Εσύ με το κακό χιούμορ, κράτα τη φράση "τρώγομαι με τα ρούχα μου" για του χρόνου.)

ΥΓ5
Πάλης ξεκίνημα (με άλλα λόγια, το νέο έτος -και η φουσταμπλούζα ρεβολούσιον ρεζολούσιον).

Ή τελοσπάντων Κραιπάλης (το εν λόγω βράδυ της πρωτοχρονιάς.)

ΥΓ6
Από τα κανονικά μου κιλά, ιατρικώς, μου λέιπουν 2-3, καθώς, λέει, τα σωστά μου είναι τα 52.

ΥΓ7
Συμβολικό. Ακριβώς τόσες (52) είναι και η δευτέρες της χρονιάς που μόλις αρχίζει, δίνοντάς μου 52 "από δευτέρα" αφορμές να αρχίζω συχνά δίαιτα, στο πιο παχύσαρκο όργανό μου.

ΥΓ8
Μην αδυνατήσεις πολύ καρδιά μου.

(Τώρα νιώθεις σαν χτυπημένη από λεωφορείο -καταλαβαίνω.)

Όμως για αυτό υπάρχεις στο σώμα ξέρεις.

Για να χτυπάς.

:-)
Χάπυ Νου Υγεία σε όλους.