Ποίημα με πυρετό.

Ποιήματα γράφει ας πούμε ο Ελύτης η ό Μιχάλης Γκανάς.
Εγώ αν γράψω ποιήμα, το ποίημα μου θα πάθει ναυτία:
θα πηγαινοφέρνω τις λέξεις τόσο πολύ που στο τέλος θα κάνουν εμετό από τη ζαλάδα και θα σκορπίσουν στο πάτωμα τα άρθρα, τα ουσιαστικά ή μη, τα ρήματα, και λοιπά, και άντε μετά να καθαρίζεις.

Μετά, θα αναγκαστώ να πάω το ποίημα μου στα επείγοντα (λες και θα επείγεται να πετύχει).

Μια (1) φορά έγραψα ένα (1) αλλά το έδειξα στον φίλο μου ποιητή Γκανά και πήρα κακή κριτική (πράγμα καλό αν το σκεφτείς, γιατί αυτό ήταν ο στόχος: αν "το είχα" θα είχα έναν ακόμη ανοιχτό λογαριασμό -και το να χρωστάω ταλέντα δεν είναι στο DNA μου).

Έχεις τα μάτια τους.
Των γιων μου.
Όταν θα λένε στον πατέρα τους αντίο.
Δεν έχω γιους.
Αν κάνω.

Σε αυτό το γραμμένο λοιπόν, το προ πενταετίας ποίημα μου, ήθελα να πω (άλλη μια απόδειξη ότι δεν "το έχω": οι ποιητές γράφουν, δεν εξηγούν) απλώς το εξής: ότι ήμουν "στα πατώματα", με άριστα το "στα πατωμάτα", με έναν τύπο με τον οποίο πίστευα ότι αν έκανα ποτέ παιδιά θα τα έκανα με αυτόν. Περίοδος.

(Αυτό το βαθυστόχαστο τάχα μου τερτίπι, το "έχεις τα μάτια τους", ήταν η λεγόμεην σάλτσα -αν είχα γιους θα του έμοιαζαν. Το "όταν θα λένε στον πατέρα τους αντίο" είναι ο σπαραγμός (το marketing του χαρτομάντηλου). Σημαίνει "τα μάτια σου είναι θλιμμένα αγάπη μου, σαν τα μάτια των γιων που δεν έχουμε ακόμα όταν θα κλαίνε στην κηδεία σου". Για αυτό δεν μου αρέσει να γράφω ποιήματα. Πες αυτό που θέλεις να πεις ρε ποιητή, μην λες αυτό που απλά θα εννοήσει αυτό που εννοείς: πες το όπως το γέννησε η μαμά του.)


Αλλαμαλάχει αλλάζω και γνώμη επιτόπου και πέντε ολόκληρα χρόνια μετά επανέρχομαι (και μάλιστα στα αγγλικά, για να θεωρείται -με αυτό το τέχνασμα- ότι είναι το "πρώτο μου" (και πιθανότατα το τελευταίο μου):

First attempt

My poem is sick
Needs to go to the bathroom
My poem has cancer
Needs to go to the hospital
And I give my poem a ride
And when we get there everybody injects my poem
Prescription drugs
As if poems are not free to fail
And my poem throws up
Words
Thousand of words fill up the room
Stubborn
Sick
Words beyond repair
Not eager to be treated.-

Μόλις συνειδητο"ποίησα" γιατί μαθαίνω ξένες γλώσσες. Για να έχω κι άλλες ευκαιρίες στο μέλλον για "πρώτες απόπειρες" με το τέχνασμα της παραμέτρου "πρώτη απόπειρα στα ισπανικά", για πάράδειγμα -κλπ.

Σατανικό ρε Έσσλιν.

Έγραψες πάλι.

Ξεκαβάλα.

Αλλά να εξηγούμαστε. Εγώ είμαι πεζός άνθρωπος. Γράφω μόνο πεζά.

Το καταλάβαμε.

Όλα είναι καλύτερα στα πεζά -αν και τις στιγμές που ο ήρωάς σου έχει πάρει τα πάνω του και αποφασίζει για λογαρισμό του τι θα του συμβεί στην επόμενη σελίδα (κι εσύ απλά κρατάς το μολύβι και διεκπεραιώνεις), κυρίως τις φοβάσαι, συχνά τις βαριέμαι (ως κοντρόλ φρηκ), ενίοτε πάλι σε ξεκουράζουν. Αλλά αν ο ήρωάς σου σού βγάλει την γλώσσα και αποφασίσει να πεθάνει χωρίς να σε ρωτήσει, ή κάτι ακόμη χειρότερο (να ΜΗΝ πεθάνει χωρίς να σε ρωτήσει), την πάτησες.

Δεν γίνεσαι καλύτερα διακοσμητής φωταγωγών, ή σωσίας έλβις;
Τι το θες το συγγραφιλίκι αφού σε χαλάει;

Ξεκαβάλα.

Κλείσιμο ματιού και υπόκλιση μαρκησίας, Έσσλιν.