Φανουρόπιτα.

...


Πέρασα το βράδυ στην εντατική. Έπεσε το όνομά σου από την καρδιά μου στο πάτωμα και γέμισε τέσσερα κατάγματα. Εγώ το πήρα αγκαλιά κι άρχισα να τρέχω, αλλά αυτό έσταζε ανάμεσα από τα δάχτυλα μου, έχανε χρόνια, τον τόνο του (στον δρόμο κίνηση, το γνωστό μπαρ κλειστό, λυπημένες πέτρες να βγαίνουν απ' τα μάτια μου, μεγάλες σαν βράχοι). Αργήσατε μου είπαν, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά το βλέπετε κι εσείς, στράβωσε το ν, ίσιωσε το τελικό σίγμα - δύσκολη περίπτωση. Κοιμήθηκα στο πλάι του το βράδυ να μαζεύω τις ανάσες του που γλυστρούσαν από τα σκεπάσματα προς το ταβάνι. (Έκαναν ό,τι μπορούσαν μου είπαν. Μπορούσαν λίγα. Το σκίσαμε εγκάρσια με μαχαίρι, να το εγχειρήσουμε είπαν, αλλά μέσα στην πληγή είχε κρυμμένες παλιές πληγές που ανέπνεαν ακόμα και το ξαναράψαμε.) Τα κατάγματα μου τα τύλιξαν και μου τα έδωσαν όσο πρόχειρα σου δίνουν ένα ξανθό μωρό ή ένα κομμάτι κεϊκ. Φύγαμε. Στον δρόμο κάποιος με ρώτησε τι ώρα είναι και του απάντησα ότι η ώρα είναι ξαπλωμένη στο υπόγειο, αλυσοδεμένη, ντυμένη με ένα κίτρινο λυπημένο φορεματάκι. Α, ευχαριστώ μου είπε, και μου έκοψε ένα κομμάτι από την ακρόπολη - μην τύχει και πεινάσω. Άκου. Το όνομά σου μπορεί να πέθανε μέσα στο στόμα μου, όμως από την καρδιά μου θα χρειαστείς κομπρεσέρ για να το αφαιρέσεις.

ΥΓ1
Κάποια ονόματα έχουν την ιδιότητα να είναι κύρια. Εξημερώνουν τα χυδαία, αθωώνουν τα σκούρα χρώματα, παίζουν όλη μέρα μουσική - και πυροβολούν το μυαλό στο στόμα. (Μην ξανάρθετε μου είπαν. Δεχόμαστε μόνο επέιγοντα περιστατικά και το δικό σας είναι γλυκό σαν μέλι.)


ΥΓ2
1 φλυτζάνι λάδι
1,5 φλυτζάνι φρουκτόζη
5 πορτοκάλια τον χυμό
ξύσμα από ένα πορτοκάλι
1 φλυτζάνι σταφίδες
3 φλυτζάνια αλεύρι
2 κουταλάκια μπεϊκιν
1 κουταλάκι κανέλα
λίγο μοσχοκάρυδο

ΥΓ3
Από που είστε; Από την Αθήνα. Ωραία η Αθήνα. Παντού είναι ωραία αν είναι ωραία. Θέλετε να πάμε μια βόλτα εδώ γύρω; Θέλω. Σας έχω πάρει αγκαλιά με θέα τη θάλασσα; Όχι, αφού τώρα με γνωρίσατε. Εντάξει. Εντάξει.


...