17 Μαρ 2012

Ορατών τε πάντων και αοράτων.

...


Κάποιοι χώνουν τα χέρια τους μέσα στις λέξεις μου και στειρώνουν τη μήτρα τους.

(Κάποιοι μετατρέπουν τις λέξεις μου από μονοκατοικίες σε τριώροφα.)

Κάποιοι ηχογραφούν τα νοήματα - πάτάνε ρεκ, μετά πλεϋ.

(Κάποιοι τα ηλεκτροδοτούν.)

Κάποιοι πετάνε στα σκουπίδια τη "μητέρα" τους, τα φρούτα, και τα τραγούδια - πριν ωριμάσουν.

(Κάποιοι πετάνε σαν σούπερ ήρωες.)

ΥΓ1
Είμαι πεπεισμένη ότι μπορείς να γονιμοποιήσεις ακόμη και χώμα - σαν κι αυτό που στάζει από το ξεχειλωμένο βλέμμα μου, όταν έχω καιρό να σε δω. (Και έχω πολύ καιρό να σε δω, δευτερόλεπτα, η αναμονή έβγαλε χνούδι.)

ΥΓ2
Σκέφτομαι (πως αν η αγάπη έπρεπε να είναι αντικείμενο, πράγμα, ή τέλος πάντων κάτι απτό, δεν θα ήταν ούτε χαλίκι ούτε κεφαλάκι καρφίτσας).

ΥΓ3
Για να χωρέσεις ένα βουνό (δεν θα ήταν χαλίκι ούτε κεφαλάκι καρφίτσας) σε μια οπή, πρέπει αυτή να είναι βαθιά, γενναιόδωρη, ανοιχτή, να την έχει ανοίξει ένα τίμιο και δύσκολο μαχαίρι (όχι σαν κι αυτά τα πλαστικά του πικνίκ).

ΥΓ4
Αυτοί που μετατρέπουν τις μονοκατοικίες σε τριώροφα ξέρουν ότι μόλις περάσεις ένα θεόρατο βουνό από μια μικρή κουμπότρυπα, ράβεις την οπή προσεκτικά και δεν ξανασκίζεται ποτέ. (Γι'αυτό φοβούνται το ποτέ. Μην απελευθερωθούν ολοκληρωτικά.)


Δεν γνωρίζω καμία άλλη λέξη που να θέλει και να μπορεί να βγάλει ορόφους, μπαλκόνια, υπόγεια και σοφίτες, όσο η λέξη δύο.





<3



...

Δεν υπάρχουν σχόλια: