Ντιξάν.

Έβαλα να δω καμμιά πρωινή είδηση και δεν πρόλαβα -έπεσα σε μια διαφήμιση του σκιπ, με νέο άρωμα (λέει): “ελληνικά νησιά”.

(Άρα υποθέτω ότι θα μυρίζει μπλε.)

Κι άρχισα να σκέφτομαι...

Με τι πλένεις (για παράδειγμα) ένα λευκό μπλουζάκι με έναν κόκκινο λεκέ;

Αν ο λεκές γίνει από κόκκινο κρασί, υποθέτω το τρίβεις με αριέλ (με άρωμα "εξαφάνιση").

Το δύσκολο είναι μετά βεβαιότητας άλλο:
να φοράς ένα λευκό μπλουζάκι και (χωρίς καν να καταλάβεις το πώς και το γιατί) αυτό να γίνει όλο κατακόκκινο από μόνο του (κόκκινο από δήθεν ντροπή –ή ακόμη χειρότερα– από ανεξιχνίαστο έρωτα). Σιγά μην ξαναγίνει λευκό, δεν πάει να το τρίβεις για χρόνια -κόκκινο θα μένει.

Από την άλλη, το σκιπ με άρωμα “ελληνικά νησιά” ίσως βγήκε για τέτοιες περιπτώσεις, όταν οι λεκέδες θέλουν απλώς ένα ταξιδάκι: όταν η ντροπή ή ο έρωτας πρέπει να μαζέψουν τις βαλίτσες τους άμεσα -και να πάρουν το πρώτο πλοίο, όποιο βρουν (χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα να λείψουν για τα καλά.)

Η επόμενη διαφήμιση θα ταίριαζε να ήταν της Aegean (κάποιοι λεκέδες βιαστικότεροι χρειάζονται αεροπλάνο).
Αλλά ευτυχώς δεν ήταν.