Τζέτλαγκ.

Τζέτλαγκ είναι όταν είσαι κάπου πάνω στη γη και το σώμα σου έχει ξεχάσει να αλλάξει το ξυπνητήρι του και ξυπνάει την ώρα που νομίζει ότι πρέπει: την ώρα που -κατά την εσφαλμένη του γνώμη- κανονικά θα έπρεπε ήδη να έχει φάει το πρωινό του σεξ, να έχει φορέσει τα τακούνια του, και να έχει αρχίσει την (όποια) δουλειά του -αντί να τεμπελιάζει χαζεύοντας μη ερμηνεύσιμα όνειρα -όπως τον Οσάμα ντυμένο μπαλαρίνα (να μεταμορφώνεται σε πιγκουίνο ).

Κάτι σαν να ανοίγει πάνω από το κρεβάτι σου ένα ωρολογιακό ποπάπ γουίντοου και το σώμα σου να πηδάει μέσα του, και, για μισή ώρα (μέχρι να ξανανυστάξεις τελοσπάντων), να βρίσκεσαι πάλι βίαια μίσο πλανήτη πίσω εκεί που ήσουν μολίς πριν 24 ώρες.

Μισό πλανήτη πίσω.

Ό,τι πιο κοντινό στο να είσαι σε δυο μέρη ταυτόχρονα.

Σαν να έχεις δύο διαφάνειες, μια της Αθήνας και μια της Νέας Υόρκης, να της κάνεις παστίτσιο (paste τη μία πάνω στην άλλη), και ξαφνικά η μις λίμπερτυ να βρίσκεται να πίνει το καφέ της στον Διόνυσο, με θέα την Ακρόπολη και το Κολωνάκι να μην πέφτει κοντά στο Σύνταγμα -αλλά πάνω στην Tribeca (τη νέα γειτονιά σου).

(Πλάκα πλάκα τελευταία φορά στο Κολωνάκι στο τραϊμπέκα ήπια καφέ. Προφητικό.)

Αλλά τι ακούω; Η μις λίμπερτυ και η ακρόπολη (στην ίδια φράση).

Μάλιστα.

(Έχει χιούμορ το τζέτλαγκ.)

Η μις λίμπερτυ λοιπόν.

Το πρώτο αμερικάνικο σύμβολο που βλέπω πάντα στα δεξιά μου, ερχόμενη in the land of plenty -όταν προσγειώνομαι, κάτω από τη φούστα τής αφθονίας, στο λίμπερτυ έρπορτ (στο νίουαρκ). Επίσης, είναι το πρώτο πράγμα που βλέπω όταν μπαίνω σπίτι μου, μια και στην είσοδο με περιμένει κάθε φορά το τηλεσκόπιο -τοποθετημένο πάντα έτσι στο παράθυρο ώστε να φέρνει κοντύτερα τη θέα της. (Όσο ωραίο ακούγεται.)

Η μις λίμπερτυ, (και να ευχαριστήσω τη γουϊκιπεδία και τους γάλλους γι'αυτό), έκλεισε φέτος τα 122 της, γεννηθείσα το 1886.

Χούφταλο.

(Μην της πείτε ποτέ να τα εκατοστήσεις, δε φημίζεται για το χιούμορ της -απόδειξη ότι θα το πάρει για ειρωνία και θα παρεξηγηθεί, και τίποτα δεν θα την παρηγορεί -ούτε καν η φράση "εντάξει πώς κάνεις έτσι, δεν είσαι δα και σαν την ακρόπολη").

Η ακρόπολη.

Ουδέν σχόλιο.

Ή μάλλον ένα: κατά διαβολική σύμπτωση, που αξίζει να σχολιαστεί, δίπλα στο κίμπορντ του μακ που γράφω αυτή τη στιγμή, ο Δημήτρης έχει ένα βιβλίο που τιτλοφορείται American History and Poilitics. Πείτε του ελεύθερα να τα εκατοστήσει. 77 σελίδες.

(Σόρρυ φούστα της αφθονίας.)

(Σπίκινγκ οφ γουίτς, το δεύτερο πράγμα που κάνω όταν έρχομαι ΝΥ είναι να πηγαίνω ώς τη γωνία, στο whole foods market, να πάρω γάλα σόγιας με τόφου και δημητριακά πρωτεϊνών, μην μπορώντας να απαντήσω αν μόλις έχω πατήσει στον παράδεισο ή στην κόλαση -μια κι ο χυδαίος υπερκαταναλώτισμος που μας κάνει ξαφνικά παρέα γαργαλάει ύπουλα και έντονα τη λογική μου, και η λογική μου γαργαλιέται έυκολα, χωρίς όμως -στην προκειμένη περίπτωση- να γελάει).

Πάντα το παθαίνω αυτό στην Αμερική:

"Γιατί γαμωμοτοκερατό μου χρειάζεστε τόσα διαφορετικά είδη ντομάτας (μέτρησα 7), και τόσα διαφορετικά είδη κρεμμυδιού (μέτρησα 6), και τόσες διαφορετικές γεύσεις τυρί φιλαδέλφεια (μέτρησα 15!); Τόσο ψιλομύτικα είναι τα έντερά σας; Τόσο καλομαθημένα;" Το αποχετευτικό σας σύστημα πρέπει να είναι το πιο σοφιστικέ (σε γεύση) σε όλο τον κόσμο. Γιαμ! Σήψη γκουρμέ. (Μέχρι και οι αλιγάτορες στους υπονόμους, την ώρα του ντίνερ, θα φοράνε -μετά βεβαιότητας- φράκο.)

Και τελοσπάντων αν το γεμάτο στομάχι είναι σύμβολο τόσης ευημερίας, γιατί μέσα στο αερπολάνο με ταϊσατε κάτι που κέρδιζε άνετα τον τίτλο "χειρότερο γεύμα 1974-2008" -κάτι σαν κομπακταρισμένο αφρό από πούδρα κοτόπουλο παναρισμένο με μύξες και σκουλήκια σωτέ; (Δεν είμαι αλιγάτορας στην αλβανία ξέρετε.)

Ενιγουέη.

Με αυτά και με αυτά μεσημέριασε (στην Ελλάδα), πήγε πεντέμιση (στην Τραϊμπέκα), και μια σιέστα φοριέται. Ας την φορέσω. Άσε που εδώ και πέντε λεπτά που γράφω δεν γράφω ολόκληρη, γράφει το χέρι μου μόνο του, ξεκολλημένο από το υπόλοιπο σώμα μου, που έχει ήδη πηδήξει έξω από το ωρολογιακό πόπαπ γουίντοου και έχει ήδη ξαπλώσει.

Μερικές αποχαιρετηστήριες παρατηρήσεις:

1. Γενικά γαμώ το τηλεσκόπιο, το βράδυ εκτός από τη (φωτισμένη πια) μις λίμπερτυ όλο και κάποιο αστέρι φέρνουμε κοντύτερά μας. Τι ωραία. (Και κυρίως τι ωραία που το φέρνουμε αυτό κοντά μας αντί εμάς κοντά σε αυτό γιατί το τζέτλαγκ εκεί πάνω ούτε που θέλω να το σκέφτομαι.)


2. Το "όταν μπαίνεις στο σπίτι σου" απαιτούσε εισαγωγικά (τα λεγόμενα "παρανοημένης ξιπασιάς"), μια και το σπίτι "σου" ανήκει στον αδερφό σου -ο οποίος όμως (κάθε φορά που έρχεσαι), σου λέει πάντα καλωσήρθες σπίτι σου (χωρίς ειαγωγικά).

3. Το "στον αδερφό σου", επίσης σε εισαγωγικά -γιατί βασικά ανήκει στο φίλο σου Δημήτρη Πέτσα, όπου (πάλι για λόγους ξιπασιάς), δεν είναι αδερφός σου, αλλά φίλος σου (αδελφικός).

4. Πριν το σεπτέμπερ ιλέβεν (που ξημερώνει αύριο), η συγκεκριμμένη θέα προς τη μις λίμπερτυ δεν υπήρχε -την έκοβαν οι δίδυμοι.

5. Πάλι καλά που δεν την έκοβε η ακρόπολη.

6. Όσο για τα όνειρα, όχι, δεν βλέπω τόσο παρανοϊκά, όπως τον Οσάμα ντυμένο μπαλαρίνα (να γίνεται πιγκουίνος) -πλάκα έκανα.

7. Ο Ομπάμα ήταν.

8. Το σοφιστικασιόν του αποχετευτικού συστήματος της Νέας Υόρκης το έχει πιάσει προφανέστατα και ο Πέτσας: στο γκεστ μπάνιο, το μπάνιο "μου", ακριβώς πάνω από την τουαλέτα, έχει κορνιζάρει το γράμμα που του έστειλε η ουάσινγκτον, όταν έγινε επίσημα αμερικανός πολίτης. Μαντέψτε ποιος το υπογράφει ιδιοχείρως, ναι, ακριβώς, ο τζόρτζ ντάμπλιγου μπους, στα καλύτερά του -the best toilet read ever.

Καληνύρα Ελλυόρκη.-

Εσσ.-

ΥΓ

Οπτικό λαστ μόμεντ φλας:

Αν βρεθείτε (πεζοί ή με αυτοκίνητο) στην περιοχή Μακρυγιάννη, σε ένα συγκεκριμμένο ύψος στην Καλλιροής, εκεί από όπου φαίνεται η ακρόπολη ανάμεσα από τις πολυκατοικίες, θα δείτε την εξής διασκεδαστική οφθαλμαπάτη: μια τεράστια επιγραφή τής ηλεκτρικής σκούπας HOOVER, τοποθετημένη σε κάποια ταράτσα κτιρίου εδώ και 15 χρόνια, βρίσκεται σε τέτοιο σημείο που μοiάζει σαν να είναι ακριβώς κάτω από τον Παρθενώνα -σαν υπότιτλός του. Well, my dearest americans, trying to hoover other people's history is not going to work you know.

ΥΓ2

Μια ηλεκτρική σκούπα θα είχε πραγματική πλάκα (και νόημα) κάτω από τη φούστα της μις Λίμπερτυ (που όμως θα την έβαζες στο ριβέρς μόουντ -αντί να ρουφάει να φυσάει- να βλέπαμε αν κάνει μπραζίλιαν).-

:-)